Trailer: The Beatles

برای آنها که «بیتلز» دوست دارند.
via Facebook http://ift.tt/25rTTGy

March 28, 2016 at 09:07AM

برای آنها که «بیتلز» دوست دارند.
via Facebook

March 27, 2016 at 07:39PM

همین الان اتفاق افتاد. پشت همین پنجره.
via Facebook

F&O Fabforgottennobility – manudelsid: R.I.P

via Facebook http://ift.tt/1UgWFui

March 25, 2016 at 03:04PM

via Facebook

March 20, 2016 at 06:23PM

۱- این بار، اشکال از خورشید غروب نکرده نبود یا از زمین ناهموار. اشکال از خستگی بارسا نبود یا حماقت گاه و بی‌گاه آلوز و متیو. این بار، بی‌دندان زدن، ویارئال تیمی شایسته بود. دژ مادریگال، قربانی زیاد گرفته است. این لامصب‌ها در زمین خودشان نمی‌دانند نبردن چیست. این لامصب‌ها، مثال‌زدنی منظم بازی می‌کنند. زیردریایی‌های زرد (احتمالا گوش‌های شما پر است از این عبارت. گزارشگران ورزشی چنان می‌پرستندش که انگار رع، خدای آفتاب، زندگی‌اش را خواهد باخت، اگر که کمتر از سه بار در یک بازی ویارئال این اسم مستعار باشگاه گفته شود) ستودنی بازی می‌کنند.
۲- بازی را داور به پیش برد و داور به بارسا هدیه کرد. داور پیکه را در زمین نگه داشت و داور پنالتی را به نیمار داد. داوری، مسخره بود. دردناک بود. چیزی فراتر از تهوع بود. داور، مهمترین عامل نباختن بارسا بود.
۳- وقتی که لوییز انریکه با فاصله زمانی کم هم آردا و هم پیکه را تعویض کرد، لابد از ترس اخراج شدن آن دو، بارسا به زمین خورد. آلوز و متیو به نوبت اشتباه کردند تا دو گل مفتی که بارسا زده بود، جبران شوند. بارسای بی‌اینیستا، خالی می‌شود از خلاقیت. خالی از نگه داشتن میانه میدان. خالی از فکر. نه می‌تواند خوب دفاع کند و نه حمله. آردای نیمه اول، ناامید کننده بود و تازه داشت خودش را پیدا می‌کرد که تعویض شد. نه او می‌تواند جای اینیستا را برای بارسا بگیرد و نه سرجی روبرتو.
۴- قاعدتا باید آنها خسته‌تر می‌بودند تا بارسا، ولی انگار که نیمه دوم توان بارسلونا ته کشیده بود. سه بازیکن خط حمله، امروز را به کلی تعطیل کرده بودند. بوسکتس، دیگر نا نداشت جلوی دفاع را تمیز کند و عقب دفاع بارسا هم آخرین باری که احتیاج به نظافت نداشت، هنوز دوران نوسنگی به سر نیامده بود. هر چه بازی پیش رفت، بارسا از روحیه برد دورتر شد و ویارئال بیشتر خودش را باور کرد. منصف باشیم. بیشتر از یک امتیاز حقمان نبود.
۵- بهترین بازیکن بارسا: بی‌شک راکیتیچ. اصلا اگر او نبود، امشب خودمان را به خاطر باخت بارسا کشته بودیم.
۶- همه دلخوشی‌مان، باخت دیشب آتلتیکو مادرید است و این‌که اختلاف امتیازمان کم نشد. حالا ماییم و لیگی که هنوز مال خودمان است و دو بازی وحشتناک با تشک‌دوزان مادریدی در قرعه‌ای که نمی‌توانست بیش از این به ضررمان باشد.
via Facebook

Abgedreht! | ARTE

بزنید آرته، ژاک برل داره.
via Facebook http://ift.tt/1LyAP2S

March 20, 2016 at 12:01PM

بزنید آرته، ژاک برل داره.
via Facebook

March 16, 2016 at 11:32PM

۱- آرسن، بعد از بازی رفت حوله را پرت کرده بود وسط زمین. قبول کرده بود باخت را. تیم خودش را کشته بود، تیمی که جان چندانی هم برایش نمانده بود. آرسنال، چند هفته پیش به زمین افتاد و مرد، درست پس از آن‌که امیدوار کرد همه را با بردن از لستر سیتی. آرسن ونگر، این بار آرسنال را کشت. این تیم، می‌توانست اقلا بجنگد برای نتیجه.
۲- بارسا، برای آرسنال زیاد بود. خیلی زیاد. اصلا لازم نیست بارسا بعد از بازی دوش بگیرد. مجبور نیستیم اصلا درباره روند بازی حرف بزنیم، که هیچ نبود. مردان بازی می‌کردند برابر بچه‌ها. حرفه‌ای‌ها جلوی منتخب ایلات کوچ‌نشین. بارسا، کامل نیست. هنوز هم گاهی در دفاع به ناگهان از هم می‌پاشند. ولی چه اهمیتی دارد وقتی که خط حمله‌ تیم، وحشتناک‌ترین ترکیب تاریخ فوتبال است؟ نه. درباره این بازی نمی‌شود حرفی زد. بارسا، تنها به زمین آمده بود.
۳- امیدوار می‌شویم کم‌کم به متیو، به عنوان بازیکنی مطمئن برای نیمکت. می‌ترسیم از آینده آردا، برای کارت زرد گرفتن‌هایش. آرزو می‌کنم ترشتگن بماند، برای این همه اعتماد به نفس و بازی خوبش با پا، و نیز واکنش‌های بسیار سریعش. این تیم، دیگر آن بارسایی که زمانی می‌شناختیم و دوست داشتیم نیست. موجودی مهیب است و هیولایی عجیب، بسیار بسیار فراتر از هر چه که تصور می‌کردیم. هولناک است این تیم.
۴- بگذارید سری بزنیم به تیم‌های دیگر: وولفسبورگ، مهمان خوش‌شانس دور بعد است. منچستر سیتی، رهگذری بیش نیست برابر دیگر تیم‌ها با آن بازی دیشب برابر دینامو کیف. بنفیکا را نمی‌شناسیم و شاید بتواند کافی متحیرمان کند. رئال را نمی‌شود نادیده گرفت، ولی کافی است که کارشان را به خودشان واگذاریم تا مضمحل شوند. آتلتیکو و پاری‌سن‌ژرمن را نمی‌شود به این راحتی نادیده گرفت و بایرن را.
۵- بازی مونیخ را کامل ندیدیم طبعا. همان وقت اضافه را تنها کافی بود ببینی تا بفهمی چه بازی فشرده‌ای بوده، انگار که کوبریک کارگردانی‌اش کرده باشد. پرتقال کوکی. در نبود دفاع‌های اصلی، جانشین‌ها دارند از جان مایه می‌گذارند و باز هم کم است. یوونتوس کمی بدشانس بود و بایرن، شبدر چهاربرگ پیدا کرده بود. اگر امشب را هم می‌باخت، دوران گواردیولا را می‌شد شکستی بزرگ حساب کرد؛ گرچه ما با این حرف به شدت مخالفیم. بایرن امشب، دژاووی بایرن بازی رفت پارسال بود برابر بارسا، دژاووی بازی دو سال پیش برابر رئال. ولی شخصیتی که تیم ناگهان از خودش نشان داد، عجیب بود. امشب پپ نباید بتواند بخوابد. نه ترکیب آغازین تیم درست بود و نه طبق آن‌چه که کارشناسان تلویزیون می‌گویند، تاکتیک.
۶- مردیم تا دو کلمه نوشتیم. گه بگیردش. دیگر نمی‌خواهیم. ترجیح می‌دهیم با دو نفر گوشه یک کافه بنشینیم و آبجو بنوشیم و هوار بکشیم.
via Facebook

March 16, 2016 at 03:36PM

This is not only heartbreaking, but also jaw dropping.
via Facebook