مارس | 2015

۱- فاجعه، فضاحت، نکبت، کابوس، جمع همه بدی‌های عالم به اضافه یک نسخه المثنی از مقام عظما (اصلش در همان بدی‌ها آمده بود)، نقصان، نارسایی، زشتی، خفت، خرفستر.
۲- دفاع بارسا، به بشکنی می‌شکافد و به ساعتی هم نمی‌آید. از نظر روحی و فیزیکی غایب است. حتی گرت بیل هم می‌تواند به تنهایی همه‌شان را دور بزند.
۳- نیمه اول را باید به خواری بیشتری می‌گذراندیم. نیمه دوم، سوراخ‌هایمان بالاخره بسته شدند. راکیتیچ باید از همان اوایل نیمه دوم، تعویض می‌شد. نمی‌دانیم چرا محو می‌شود ناگهان از بازی. بوسکتس برای ما، حیاتی است. اکسیژن. نفس. لنگر. سکان. سکینه. مسکّن. بودنش، آرامش است و قرار. ماسچرانو شاید برای هر تیمی بتواند هافبک دفاعی خوبی باشد، برای ما ولی نیست.
۴- آلوز نیمه دوم، هیچ ربطی به روی نحس نیمه اولش نداشت. بعد از صد سانتر ناموفق، توانست یک پاس بلند خوب بفرستد. همین هم خوب است. در شب گند کمپ‌نو، همین هم غنیمت است.
۵- کاسیاس توپ زیاد گرفت ولی مسیح رئال نبود. هر هفته دارند دروازه‌بان‌های تیم‌های مقابل بارسا درست مشابه همین توپها را می‌گیرند. نمی‌دانیم چه بلایی سرمان می‌آید که ناگهان یادمان می‌رود گل زدن. مهوع می‌شود گاهی این همه خراب کردن موقعیت‌هایی که هر کدامشان می‌توانند نتیجه یک فصل را رقم بزنند.
۶- می‌توانستیم بسیار بهتر ببریم و می‌توانستیم بازنده باشیم. به همین فضاحت راضی هستیم. مانده سویا، والنسیا و آتلتی. از این سه اگر ببریم، احتمالا می‌توانیم قهرمان شویم، با شیوه بازی‌ای که دوستش نداریم. بایرن مونیخ هم باخت. به شیوه گواردیولا باخت. همه بازی را در اختیار داشت و دریغ از یک موقعیت خطرناک. برتری بارسای انریکه به پپ، همین است.
۷- مسی، باید بهانه خوبی داشته باشد برای این بازی بد. اگر درست دیده باشم، لب پایینش پر بود از تبخال و لابد نشانه استرس زیادش بوده برای امشب. اصلا خودش نبود. حتی سایه‌ای از مسی چند شب پیش هم نبود. حیف. در نیمه دوم می‌توانست رئال را پشت و رو کند.
via Facebook

نوشته شده در Uncategorized | Leave a Comment »