February 11, 2015 at 10:11PM

۱- سرمربی ویارئال گفته بود ارزش خط حمله بارسا به تنهایی، هفت برابر بودجه همه تمیش است و باز هم درست همین را نشان داد. زیردریایی زرد، تیمی بود به عرض هجده‌قدم و طول ده متر. هر چه آن مربی بی‌چاره فریاد می‌زد که از جلو پرس کنند، فایده‌ای نداشت. بارسا، سهمگین بود و بی‌رحم. سریع و کشنده. حالا دیگر حوصله زیاد در بازی‌سازی معنی ندارد. پاس‌های سریع و رو به جلو، آنی نیست که ما از بارسا دوست داشتیم. این بازی، چیزی فراتر از تصورمان است. این بارسا را نمی‌توانیم مثل قبل دوست داشته باشیم، بلکه باید خودمان را دوباره به گونه‌ای تعریف کنیم که علایقمان با این تیم سازگار باشند.
۲- اینیستا، برگشته است و هافبک بارسا بالاخره یک بازی را چرخاند و خوب هم چرخاند، مخصوصا در نیمه اول. سایت گل نوشته بود که اینیستا بیش از گذشته می‌دود، بیشتر تکل می‌زند و بیشتر پاس رو به جلوی خطرناک می‌دهد. یعنی شاهزاده تکنیکی ما را تبدیل کرده‌اند به گلادیاتور قدرتی-سرعتی؟
۳- وقتش رسیده که بوسکتس مدتی استراحت کند، یا به بازپروری فرستاده شود. ماسچرانو، خدای تمام عیار است. رافینیا دارد جای راکیتیچ را تنگ می‌کند و لوییز انریکه، کم و بیش می‌تواند به دو هافبک در هر پست دلخوش باشد.
۴- دفاع، شبی وحشتناک داشت. از چهار توپ خطرناک حریف، یکی خفت‌بار گل شد، دیگری با اثر پروانه‌ای گل نشد. متیو و گل کلم، خاصیتی مشابه دارند. نمی‌دانم چرا بارترا بازی نمی‌کند. ماسچرانو، خدای تمام عیار است.
۵- شاید اصلا حساس شده‌ایم به بازی سوارز. شاید او بهتر از آن است که فکر می‌کنیم. دو گل ساخته است و نود دقیقه تمام دویده به دنبال توپ و تاثیر گذاشته، هنوز هم با خودمان می‌گوییم: گه بگیرندش، یک پاس درست هم نمی‌تواند بدهد. همیشه در حال حیرتیم از رفتارش، بسیار خوب یا ناباورانه بد.
۶- امشب مسی حالش خوب نبود. آنقدر که پنالتی را هم داد به نیمار تا خرابش کند. امیدوارم بازی برگشت را ۲-۰ نبازیم که افسوس این یک پنالتی را بخوریم. کاش ماسچرانو می‌زد، که یک خدای تمام عیار است.
۷- بارسای نیمه دوم، عجیب بود و بی‌تمرکز. هر لحظه آماده فروپاشی. خسته بودند انگار. شاید وقتش رسیده که مسی یک بازی را روی نیمکت بنشیند.
via Facebook